Pisanie prac dyplomowych najczęściej odbywa się w miejscu zamieszkania (domu, na stancji, w akademiku) albo w bibliotece. Studenci kierunków technicznych tworzą swoje dzieło naukowe na podstawie badań przeprowadzonych w laboratoriach. Na bieżąco spisują wyniki, obserwują reakcje.
Jeszcze inni studenci wyjeżdżają za granicę i tam gromadzą materiały.
Oczywistym jest, że źródła dostępne na miejscu są o wiele bardziej wartościowe od tych, z których korzysta się w Polsce. W związku z tym pisanie pracy musi się odbywać w zagranicznych bibliotekach, akademikach, laboratoriach.
Dzięki pobytowi zagranicznemu (np. w ramach wymiany albo dzięki programowi stypendialnemu) można zgromadzić bardzo wartościową bibliografię. Poniekąd autor takiego dzieła staje się ekspertem z dziedziny, której dotyczy problem opisany w pracy dyplomowej.
Zapewne zapoznał się on z wieloma materiałami, których w Polsce nie ma i najpewniej nie będzie (jeśli dane dzieło nie zostanie zdigitalizowane, czyli nie zamieni się je w postać cyfrową i nie umieści w internecie). Dzięki temu ma on znacznie większą wiedzę od tych, którzy nie mieli możliwości czytania miejscowych tekstów, artykułów i analizowania zawartych w nich danych.
Zachodnie biblioteki są też dużo lepiej wyposażone od polskich i dłużej otwarte. Niektóre z nich (np. w USA) przyjmują interesantów całą dobę, co u nas jest nie do pomyślenia. To pozwala dopasować tryb pisania, pracy twórczej do własnych upodobań (np. osoby wydajnie pracujące w nocy mogą bez przeszkód tworzyć w tych godzinach pracę dyplomową, korzystając z zasobów biblioteki).